Тэма роднага краю. Главная Вольная тэма. Сочинения Вольная тэма. М. 58, Разважанне над жыццм. Сымон Карызна так усведамляе свой крах. I хаця пра гэта нап. Паэма вучыць нас любов. Айзерман, маско. Скварыш, якому наканавана жыць у дябальск. Пагоня невыпадкова набыла для нас, беларуса. Так, у невял. Так здарылася, што жыць на беларускай зямл. Тэма Радзiмы, народа i яго будучынi у лiрыцы Максiма Багдановiча. Сочинения Макс. Упершыню пра гэты герб паведамляецца. Старажытны славянск. Вось як хораша п. Таму яшчэ з часо. Гэты звычай. Штуршком, як. Сам вобраз узброенага конн. Сачыненне Разважанне На Тэму Минулае Вучыць Нас, Як Жыць Сёння' title='Сачыненне Разважанне На Тэму Минулае Вучыць Нас, Як Жыць Сёння' />Але яго можна куп. Лепш памерц. Гэты твор н. Значнае месца. Каханне. Пра яе будзе. напам. Краса вячэрняга неба, яна настольк. Высакароднае пачуцц закаханага, боль ад. Паэт знаходз. Паэтычным эп. Яны навеяны хутчэй за. Радасць кахання. Аднак каханне высакароднейшае. Яны спрыяюць раскрыццю лепшых якасцей. У беларускай л. Апошняму з. Так здарылася, што. Пасля. смерц. Беларусь паэт уя. ImageId=11557' alt='Сачыненне Разважанне На Тэму Минулае Вучыць Нас, Як Жыць Сёння' title='Сачыненне Разважанне На Тэму Минулае Вучыць Нас, Як Жыць Сёння' />Таму так адчайна гучаць яго словы Краю. Як выкляты БогамСтольк. Над збожжам убог. Так, у вершы. Гэтыя межы створаны з мэтай. У вершах гэтага цыкла спалучыл. Паэт верыць у сваю радз. Яна бачыцца. яму шчасл. У першых васьм. Яны праляжал. У другой частцы санета. Паэт верыць, што духо. Непераможныя. Асуджаючы. Чытаеш апошн. З роднай зямлй. Каля двух месяца. Тут, па сутнасц. Праз мову н. Матывы яго лiрыкi. Так здарылася, что. Максiму давялося толькi першыя пяць год. Пасля смерцi. мацi ен быу аддзелены ад гэтай зямлi тысячамi врст жыу у Нiжнем Ноугарадзе. Яраслауле, Ялце. Родны край здавауся яму. Багдановiч добра ведау. Верай у гiстарычную. Спяшаючыся, прадчуваючы, что вельмi мала часу. М. Багдановiч сеяу. I самы яркi з iх, ззяе i праз тры чвэрцi стагодзя. Верш народжаны зацяжным i запаветным болем паэта. Беларусь. Не пераможныя конi iмчацца з далекай мiнуушчыны на. З роднай зямлей з краем. Багдановiчу давялося сустрэцца толькi у дваццацiгадовым узросце 1. Адзiн з вершау гэтага цыкла. У зборнiку вянок можна знайсцi словы пра мары. Яго цiкавяць агульна чалавечыя пытаннi вечнага i. Пасля сябе чалавек. Немалаважную ролю. Багдановiча iнтымная лiрыка. Ен. абяцае, што у далекiм краi, куды ен едзе, усе свае жыцце будзе помнiць каханую. Бацькi паэта былi. Ранняе маленства прайшло у Гродне. У Гродне хлопчык. Пасля смерцi мацi. Нiжнi Ноугарад. Ад жыцця у горадзе засталiся цiкавыя i. Сустрэча Адама Багдановiча i Максiма Горкага не прайшлi. Максiма. З дзiцячых гадоу захавау ен любоу да Горкага i яго. Максiм Багдановiч жыу у. Бацька абуджау у дзяцей. Першымi кнiгамi Максiма былi. Максiм быу удумлiвы, крыху замкнуты, сцiплы, не па гадах. Калi ен быу у 4 класе, у 1. Пачалiся. хваляваннi сярод моладзi, у якiх прымау удзел Багдановiч, за што набыу. У школьныя гады Багдановiч шмат. Вельмi любiу паэзiю, музыку, народныя песнi. З дзяцiнства расла. Багдановiч вывучае бел. Першы, хто яго зауважыу быу Янка Купала. Пачалася яго. лiтаратурная дзейнасць. Максiм Багдановiч пераязджае у Яраслауль i у 1. У 1. 91. 1г закончыу гiмназiю. У чэрвенi наведвау. Беларусь. Паездка узбагацiла яго новымi матерыяламi, ведамi аб жыццi i культуры. Багдановiч марыу аб вучобе у Пецярбургскiм унiверсiтэце, але слабае. У 1. 91. 1г. Сярод лiцэiстау Максiм вылучауся начытанасцю. Усе сiлы аддавау лiтаратуры. Самастойна вывучау замежныя. Лiцэйскi перыяд быу пленным у паэтычнай дзейнасцi. У гэты час ен напiсау. Летам 1. 91. 6г. Вырашае звязаць свой лес з. Яраслауль i едзе у Мiнск. Ен працавау у Губернскай. Беларускага таварыства дапамогi ахвярам. Жыу у Змiтрока Бядулi. Митьков Практическое Руководство По Ультразвуковой Диагностике. У 1. 91. 7г. Але хвароба не. Трэба было ехаць лячыцца. Сябры сабралi грошы i адправiлi у Крым. Але смерць не дала магчымасцi ажыццявiць гэтыя жаданнi. Пахаваны на Луцкiх гарацкiх могiлках у Ялце. Максiм Багданоiч. Паэт пiша пра жыцце вескi, пра яе долю нядолю, стварае праудзiвы вобраз. Цэлы век бядняк гнецца, працуе, аблiваецца потам, а з працы. Сялянiн у паказе Б. Як. выкляты богам адзiн з раннiх творау грамадзян. Гэты верш паэтычы. Галоуны лiры. чны матыу верш матыу народнага гора. Яно набывае уласцiвасцi жывой iстоты. Пратэст супраць буржуазнага грамадства. Матывам зяуляецца абурэнне, рашучы пратэст. Вобраз межау гэта сiмвал прыгнечання, няволi. Межы прычына страшэн най. Верш аутарскi маналог, дзе апавядальная. ТЭМЕ ЛЮБВI ДА. БАЦЬКАУШЧЫНЫ прысвечаны вершы пра гiстарычнае мiнулае Беларусi. Сюды увашлi вершы. У iм праудзiва раскрыв. Паднявольная праца не прыносiць iм радасцi. Чужыя. персiдскiя узоры нялюбы iх сэрцу. Душа ткачых цягнецца на волю, да свайго. Гэты верш невялiкi, але яго змест вельмi глыбокi. Праляжаушы. там некалькi тысячагоддзяу, яны не загiнулi Верш уяуляе сабой разгорнутае. Магiла сiмвал смерцi, жменя насення увсаблене вечнасцi жыцця. Пад прыгнетам ен захавау сваю. Iм ен. супрацьпастауляемоцную прывязанасць. Высокае пачуцце патрыятызму, адданасць Радзiме. Сiла гэтага пачуцця раскрываецца у вершы. У цэнтры верша вобраз памiраючага салдата, якi. Салдату балюча раставаца з жыццем. У развiтальных. зваротах да поля, лесу, сямi выяуляеца душа селянiна хлебароба. Грамадзянскiя матывы служэння радзiме, гатоунасцi змагацца з. Яму уласцiва пачуцце прыгожага. Пад уплывам карцiны. Рафаэля. У аблiччы. Да пейзажнай лiрыкi адносяцца. Тэма МАСТАЦТВА якое. Лепшыя вершы Б. Першыя 3 страфы верша успамiн лiрычнага героя. Апошняя страфа. гучыць як гiмн жыццю. Сярод вершау аб дружбе i каханнi вылучаецца раманс. Ен кранае чытача. Усе гэта. напауняе душу героя i асацыiруецца з вобразам зоркi Вянеры. Некаторыя вершы Б. Паэт гаворыць аб сэнсе. Ен. павiнны пражыць свой кароткi век ярка, хвалююча. Шмат вершау паэт прысвяцiу ПЕЙЗАЖНАЙ ЛIРЫЦЫ. Вясенняя прырода сугучна у гэтым вершы з. З вялiкiм майстэрствам. У iм паэт тонка перадае. Такая ж песня. нараджа. Б., раскрывае яго вольналюбiвыя iмкненнi. Яго паэзiя зяуляецца глыбока рэалiстычнай. Любоу да Радзiмы. М. Б. н паказвае моцную прывязанасць простых людзей. Беларусi, да роднай зямлi. Выгнаныя голадам з роднага краю, беззямельныя. Радзiме. Эмiгранцкая. Тэма любвi да Радзiмы гучыць i у вершах, прысвечаных мiнуламу. Беларусi. У час паездкi у 1. Яго зацiкавiла гiстарычнае мiнулае беларускага. Зявiлiся вершы. У iм уваскрашаецца далекае. Беларусi, паказваецца паднявольная праца слуцкiх ткачых у. Вобраз Васiлька набывае у вершы абагульняючае значэнне. Радзiмы, становiцца сiмвалам народнага мастацтва. Разам з. вобразамi Радзiмы у лiрыцы М. Б. Паэт гаварыць аб яго. Паэт парауноувае. Вобразы сонца, усходу, вясны увасабляюць у лiрiцы М. Б. Паэт заклiкае Беларусь шукаць сабе свабодны шлях. Гэта сiмвал. жыцця, бессмяротнасцi Яна нагадвае паэту лес бел. Прыгнечаны на працягу. М. Б парауноувае абуджаны рэвлюцыяй. Адзiн з найвышэйшых. М. Б. Твор народжаны запаветным. Беларусь, якi праходзiу тады на пачатку 2. Паэта хвалявала гераiчная мiнуушчына, вялiкая. Напiсаны гэты верш за некалькi месяцау да. Крым. Верш упару паспеу збалелай Беларусi, якую катавала iмперыялiстычная. Як свайго. яго прымал. Пад час зя. Нягледзячы на цяжк. Высокая адукаванасць бацько. Сямя была шчасл. На 2. Каля 1. 2 гадом сямя жыве побач з М. У гэты час н п. Там будучы паэт заканчвае г. Чытаеш гэтыя вершы. Беларусь. прыняла свайго сына. Але хвароба, якая забрала яго мац. У Ялце на 2. 5 м годзе жыцця, 2. Выкладзеная студэнтам. Ад. таго часу яна практычна не зам. Не будзь у нас на рубяжы XIXXX стагоддзя. Але можна сказаць, што. Уступленню яго. У. Таму сць усе падставы зал. КАШТОНАУСЦЬ. РОДНАЙ МОВЫМакс. Невыпадкова яна зя. Прыцягненню яго. Нездарма Макс. АДМЕТНАСЦЬ. КУЛЬТУРЫПастав. Маладога беларускага. Пасля. анал. Наадварот, у. Добра, што не так. У ГIСТОРЫIНе зя. У гэтай дзяржаве, п. Адным з бако. Паводле Макс. Яшчэ больш узмацн. Шчырыя прых. У й прыводз. ЗАУТРА. НАРОДА У НАЦЫЯНАЛЬНАЙ ШКОЛЕНацыянальна культурнае. Найбольшая трагедыя беларускага народа менав. Iне было вельм. Таму, нават не. Каб такой рэальнасцю. Той, хто прайшо. Пацверджанне гэтаму Багданов. Чаго нельга было зраб. У душах. беларуса. Пачынаючы з канца. XVIII стагоддзя, ун. Апошняй праявай гэтай дзейнасц. Вядома. што. Таму мне здаецца зус.